Sizlere benim için çok özel olan güzel bir seyahat anımı anlatacağım.
Yeni geldim Türkiye’ye.
Fakat nedense hiç yabancılık hissi yaşamıyor insan bu topraklara ayak basınca, sanki kendi ana yurdum gibi.
Belki de bu Osmanlı türkünün misafirperverliği, cana yakınlığı, yardımseverliğindendir…
Belki de bu içimizdeki vatan sevgisindendir.
Bu aslında gerçek Türklüğün var oluşunun göstergesidir.
Biliyor musunuz, Türkiye’ye ilk ayak bastığımda camiler daha çok dikkatimi çekti.
İnsanların dinine daha çok bağlı olması da ayrı bir mutlu ediyor beni.
Düşünsenize ülkeye giren her türlü insan oluyor ve sen ona ilk olarak Allah’ını tanıtıyorsun.
Türkiye’ye geldikten sonra “ben ateistim” diyen insanın camilerin güzelliğine dayanamayıp içeri giren ve tövbe edipte dinimizi kabul edenleride gördük.
Lafı uzatmadan demem o ki, ön yargılı olmayın.
Türkiye’yi ziyaret etmeyen, Türk insanını tanımadan burayı kötüleyenlerden değil, benden dinleyin Türkiye’yi.
Bugüne kadar çok “Hatice gitme Türkiye’ye orda insanlar çok garip, yabancı insanları sevmiyorlar, asla çalışamazsın’’ gibi laflar duydum.
Bana gerçek türkün kim olduğunu kendi var oluşu ve insaniyetliği ile tanıtan Türkiye'nin güzel kalpli insanlarına teşekkür ederim
İyi ki tanımışım. siz de tanıyın.
Ne mutlu Türküm diyene.